सिसिर पु संज्ञा पुं॰ [सं॰ शिशिर] एक ऋतु । दे॰ 'शिशिर' । उ॰— (क) चलत चलत लौ ले चले, सब सुख संग लगाय । ग्रीसम बासर सिसिर निसि, पिय मो पास बसाय ।—बिहारी (शब्द॰) । (ख) पावस परषि रहे उधरारै । सिसिर समै बसि नीर मझारै ।—पद्माकर (शब्द॰) ।
