वास्तव्य ^१ वि॰ [सं॰] १. रहने योग्य । बसने योग्य । २. बसनेवाला । अधिवासी । ३. अनुपयोगी होने से त्यक्त वा छोडा़ हुआ (को॰) । ४. आबाद । जो वसा हुआ हो (को॰) ।
वास्तव्य ^२ संज्ञा पुं॰ बस्ती । आबादी ।
