रद ^१ संज्ञा पुं॰ [सं॰] दंत । दाँत । उ॰—अधर अरुन रद सुंदर नासा ।—मानस, १ ।१४७ ।
रद ^२ वि॰ [अ॰] १. नष्ट । खराब । रद्दी । २. तुच्छ या निरर्थक । ३. फोका । मात । उ॰—सोहत धोती सेत में कनक बसन तन बाल । सारद बारद बीजु/?/ भा रद कीजत लाल ।—बिहारी (शब्द॰) ।
