प्रकाशितकोशों से अर्थ

सम्पादन

शब्दसागर

सम्पादन

बंकट पु ^१ वि॰ [सं॰ वङ्क, प्रा॰ बंकुड]

१. वक्र । टेढ़ा । उ॰— (क) ठठकति चले मटकि मुँह मोरै बंकट भौंह मरोरै ।— सुर (शब्द॰) । (ख) भृकुटि बंकट चारु लोचन रही युवती देखि ।—सुर (सब्द॰) ।

२. तिरछा । बाँका । उ॰—निपट बंकट छबि अटके मेरे नैना ।—संतवाणी॰, भाग२, पृ॰ ७६ ।

३. विकट । दुर्गम । उ॰—जंतुम बंकट ठौरं ।—पृ॰ रा॰, ६ ।१७३ ।

बंकट ^२ संज्ञा पुं॰ [?] हनुमान । (ड़िं॰) ।