पूरन पु वि॰ [सं॰ पूर्ण, हिं॰ पूरण] दे॰ 'पूर्ण' । उ॰—(क) जनु चकोर पूरन ससि लोभा ।—मानस, १ । २०७ । (ख) हो सु भले हौ कहा कहियौ हम आपने पूरन भाग लहे हो । घनानंद, पृ॰ १३९ ।
