ककन पु संज्ञा पुं॰ [सं॰ कङ्कण] १. 'कंकण' ^१ । उ॰—दीन्हीं हार गरैं, कर 'कंकन' मौतिनि थार भरे—सूर॰ १० ।१७ । दे॰ 'कंकण' । उ॰—कर कंपै कंकन छूटै ।—सूर॰ ९ ।२५ ।
