कँमलाणी पु कि॰ अ॰ [सं॰ कु+म्लान, प्रा॰ कुमण] कुम्हलाना । मुरझा जाना । उ॰— (क) धँण कँमलाणी, कमदणी, सिसहर ऊगइ आइ ।— ढोला॰, दू॰ १२६ । (ख) काटत बेलि कूप ले मेल्हीं, सींचताडी कंमलाणी ।—कबीर ग्र॰, पृ॰ १४२ ।
