ऊतला पु वि॰ [हिं॰ उतावल] चंचल । वेगवान । तेज । उ॰— पानी ते अति पातला, धूआँ ते अति झीन । पवनहुँ ते अति ऊतला, दोस्त कबीरा कीन । —कबीर (शब्द॰) ।
