आचरण

हिन्दी

प्रकाशितकोशों से अर्थ

शब्दसागर

आचरण संज्ञा पुं॰ [सं॰] [वि॰ आचरणीय, आचरित]

१. अनुष्ठान ।

२. व्यवहार । बर्ताव । चाल चलन । जैसे,—उनका आचरण अच्छा नहीं है ।

३. आचारशुद्धि । सफाई ।

४. रथ । छकड़ा ।

५. चिह्णन । लक्षण ।

६. बौद्धों के अनुसार वे १५ आचरण जो सदाचार माने जाते हैं । विशेष—ये इस प्रकारा हैं-(१) शील । (२) इंद्रियसंवर । (३) मात्राशिता । (४) जागरणनुयोग ।

५. श्रद्धा । (६) ह्नी । (७) बहुश्रुतत्व । (८) उत्ताप अर्थात् पछतावा । (९) पारक्रम । (१०) स्मृति । (११) मति । (१२) प्रथम ध्यान । (१३) द्वितीय ध्यान । (१४) तृतीय ध्यान । (१५) चतुर्थ ध्यान ।

७. करना [को॰] ।

८. अनुसरण । अनुगमन [को॰] ।